ลองดูภาพนี้:-
ตามภาพ เป็นผังการใช้เวลาของเราซึ่งแบ่งออกเป็น 4Q (มีตัวอย่างเสร็จสรรพ)
ก่อนอื่นคำว่า "สำคัญ" หมายถึงมีผลต่อการเปลี่ยนแปลงชีวิต หรือความปลอดภัย ส่วน "เร่งด่วน" หมายถึงต้องทำตอนนี้ หรือเดี๋ยวนี้ รอไม่ได้อีกแล้ว
- Q1 คนแบบชอบทำสิ่งที่ "สำคัญ" และต้อง "เร่งด่วน" คนกลุ่มนี้ เป็นคนพื้น ๆ , ถ้าอยู่ในสถานการณ์แบบนี้บ่อย ๆ จะหมดไฟ, เครียด (เพราะต้องใช้พลังแก้ปัญหาเฉพาะหน้าบ่อย ๆ) มีชื่อเล่นว่า "จอมผลัดวันประกันพรุ่ง"
- Q2 คนแบบชอบทำสิ่งที่ "สำคัญ" แต่ "ไม่เร่งด่วน" คนกลุ่มนี้หายาก เป็นคนที่มีสมรรถนะสูง, มีสมดุลชีวิต และคุมเกมชีวิตได้ มีชื่อเล่นว่า "จอมจัดความสำคัญก่อนหลัง"
- Q3 คนแบบชอบทำสิ่งที่ "ไม่สำคัญ" แต่ "เร่งด่วน" คนกลุ่มนี้จะขาดวินัย, เป็นนักเอาใจ และมักจะกลายเป็นกระโถนท้องพระโรงให้เพื่อน ๆ (ชอบแสดงตัวเป็นนักให้คำปรึกษา) มีชื่อเล่นว่า "จอมเออออห่อหมก"
- Q4 คนชอบทำสิ่งที่ "ไม่สำคัญ" และ "ไม่เร่งด่วน" ถ้าอยู่ตรงนี้นาน ๆ จะเบื่อตัวเอง, หมดไฟ และกลายเป็นคนเพี้ยน ๆ มีชื่อเล่นว่า "จอมเอ้อระเหย"
คนในกลุ่ม Q2 เป็นคนที่กำลัง "สร้างชีวิต"
คนในกลุ่ม Q3 เป็นคน "เลี้ยงชีวิต" ไปวัน ๆ เอาแค่รอดไปเรื่อย ๆ
คนในกลุ่ม Q4 เป็นคน "ใช้ชีวิต" ข้อดีคือ ถ้าทำ Q2 สร้างชีวิตเสร็จแล้ว ค่อยไปทำ Q4 เพื่อ "ใช้ชีวิต ก็ไม่เป็นไร แต่ใครที่ยังสร้างชีวิตไม่เสร็จ ดันไป "ใช้ชีวิต" ก่อนถึงเวลาอันควร อนาคตดับแน่นอน
ตนเราส่วนใหญ่ที่พาชีวิตไปได้ไม่ถึงไหนนั้น พิจารณาให้ทะลุทะลวง ก็คือคนที่ชอบพาชีวิตตัวเองไปอยู่ใน Q3 คือ "เออออห่อหมก" กับพวกไปเรื่อย ๆ โดยไม่ได้ประโยชน์อะไรเป็นชิ้นเป็นอัน เสียเวลาไปเปล่า ๆ ปลี้ ๆ และอีกส่วนหนึ่ง (โดยเฉพาะพวกวัยรุ่น Gen Y, Gen Z ทั้งหลาย เดี๋ยวนี้ทำกันแต่ Q4 กลายเป็นจอม "เอ้อละเหย" วัน ๆ ไม่ทำอะไร หมกอยู่หน้าคอมเล่นเกม, เล่นเฟสบุก ฯลฯ ยัดหูฟังเพลงจาก iPod หรือไม่ก็ตะบี้ตะบันโทรศัพท์คุยกันได้ทั้งวี่ทั้งวัน ไม่เอางานเอาการ, ไม่สุงสิงกับพี่, น้อง, พ่อ, แม่, ญาติ ในบ้าน จะว่าไป เด็กไทยเกินครึ่ง กำลังเป็นอาการนี้อยู่
จริง ๆ แล้วคนเราถ้าไม่ "สร้างชีวิต" ด้วยการทำสิ่งที่ต้องทำ (สำคัญ) และนำมันขึ้นมาทำแต่เนิ่น ๆ (ไม่เร่งด่วน) ....เมื่อสร้างเสร็จก็ค่อย "ใช้ชีวิต" เอ้อละเหยอย่างไรก็ไม่มีใครตำหนิ (เพียงแต่คนที่ทำแบบนั้น พอมาใช้ชีวิตจริง ๆ ก็มักอยู่ใน Q4 ได้ไม่นาน เพราะคุ้นกับการสร้างงานสร้างชีวิต มีความสนุก และมีความสุขกับการใช้เวลาใน Q2 ตลอดเวลา)
แต่ถ้ามัวล่องลอยอยู่ใน Q4 หรือมัวแต่ ทำแต่สิ่งด่วน ๆ แต่ไม่สำคัญ ใน Q3 บ่อย ๆ วันหนึ่ง สภาวะสำคัญและเร่งด่วนของ Q1 จะตามมาแบบไม่ยอมให้โงหัว ในที่สุดก็ "เอาไม่อยู่"
แล้วถึงจุดหนึ่ง คนพวกนี้ก็จะต้องมาร้องโหยหวนว่า "โห้ยยย ทำไมอะไร ๆ มันก็ประเดประดังกันมาพร้อม ๆ กันอย่างนี้???? "
เครดิตแรงบันดาลใจจากหนังสือ "อุปนิสัย 7 ประการสู่ความเป็นเลิศ" เวอร์ชั่นวัยรุ่น ของ จอห์น โควี่
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น